Hey big spender

Heeft u ook altijd al willen weten hoeveel geld de verschillende kandidaten uitgeven aan donuts, koffiebroodjes en ander spul van de warme bakker? De New York Times heeft het, in een naar eigen zeggen urenlang onderzoek, speciaal voor ons uitgezocht. Bent u er klaar voor? Komt ie:

- Hillary Clinton: spendeerde USD 1.884,83 bij Dunkin' Donuts, USD 504,02 bij Krispy Kreme en USD 5.950,03 bij verschillende bakkerijen
- Chris Dodd: USD 3.301,22 bij verschillende bakkerijen
- Barack Obama: USD 723,64 bij Dunkin' Donuts en USD 1.877,28 bij verschillende bakkerijen
- John Edwards: USD 253,04 bij Dunkin' Donuts
- John McCain: USD 923,70 bij Dunkin' Donuts en USD 116,79 bij Krispy Kremes
- Mitt Romney: USD 992,91 bij Dunkin' Donuts
- Ron Paul: USD 108,07 bij Dunkin' Donuts
- Rudy Giuliani: USD 5,100 bij een bakkerij in Las Vegas.

- Mike Gravel: die heeft ze op afbetaling gekocht (okay okay, dat hebben we zelf verzonnen)

Wij bij SYWBANP zeggen: doe met deze informatie wat u wilt. Maar zeg niet dat we u niet gewaarschuwd hebben! Of zoiets.

Wat? Moet ik weg? Nu al?

Laten we eerlijk zijn: Mike Huckabee's campagne is op sterven na dood. No way dat hij McCain nog gaat verslaan. Dat weet u, dat weten wij, alleen Mike zelf weet het nog niet. Of hij doet net alsof. Vermoedelijk geniet Mike nog veel teveel van alle aandacht. Dus wat doe je dan, als je net bij Saturday Night Live hebt uitgelegd dat je heus nog wel kan winnen ondanks het feit dat je rekenkundig verloren bent? Inderdaad, dan blijf je gewoon doodleuk zitten, hoewel de presentator toch overduidelijk aangeeft dat je mag vertrekken. Bovenstaande foto is vermoedelijk precies tijdens dat ongemakkelijke moment gemaakt, maar als u het hele fragment wilt bekijken, kunt u hieronder even op het filmpje klikken:

Arme Mike.

Wel of niet?

Condi Rice wil niet, Ralph Nader wil wel. De eerste werd genoemd als mogelijke running mate van John McCain, maar gaf dit weekend aan niet te willen. Nu schijnt de gouverneur van Minnesota, Tim Pawlenty, in de running te zijn. (En nee, wij kennen hem ook niet.) Overigens ontkende Pawlenty ook dat hij met McCain wil hokken. Nader daarentegen maakte dit weekend bekend dat hij als Independent voor het presidentschap gaat. Hoewel kansloos, zal Nader's beslissing bij Democraten niet goed vallen. Die hebben nog steeds de horror van 2000 in het achterhoofd, toen Nader de broodnodige stemmen bij Al Gore weghaalde, wat Manbearpig uiteindelijk mede het presidentschap kostte.

Overigens, om nog even terug te komen op McCain: de Republikeinse kandidaat reageerde dit weekend fijnzinnig op de ontwikkelingen in Cuba, waar Fidel Castro vorige week terugtrad ten faveure van zijn broer Raul. Vrij vertaald mag Fidel van McCain de hartelijke Kylie krijgen:

"I hope he has the opportunity to meet Karl Marx very soon."

Voor de goede orde: Marx ligt al sinds 1883 onder de zoden. Tot zover deze aflevering van tough talk by John McCain.

Mitt Romney made us do it!

De fall-out van Mr. en Mrs. Potatohead valt ons eerlijk gezegd een beetje tegen. Eigenlijk is het allemaal nogal voorspelbaar. McCain ontkent in alle toonaarden maar probeert ondertussen wel te cashen op het hele verhaal, de Democraten houden wijselijk hun klep en sommigen vragen zich af of deze hele episode niet alle Republikeinen achter McCain verenigt. Welnu, dat laatste is sowieso niet het geval, want in kamp-Romney (voorzover dat nog bestaat) balen ze als een stekker, schrijft ABC:

The remnants of the Romney campaign are shaking their heads this morning. For months they were whispering about a New York Times investigation into John McCain's ties to a certain lobbyist. They would poke and prod reporters to see if they had heard anything new about when and if the New York Times would publish the story. On Thursday, while no one would allow their name to be published, several former advisers lamented the timing of the story, one suggesting, "If this piece had run before New Hampshire, McCain would have lost. If it had run before Florida, he would have lost."

Let wel, we hebben het hier over de man die McCain onlangs zijn endorsement gaf. Hier denken ze zelfs dat Romney de bron van de New York Times is. Onze theorie: Romney heeft een goede beurt willen maken door zijn steun voor McCain uit te spreken, maar heeft achter de schermen de New York Times geholpen in hun poging McCain te tackelen. In de hoop dat Wantje Romney in 2012 rustig nog een keer voor het presidentsschap kon gaan, niet gehinderd door een eventuele president McCain. Sure, het is nog verder gezocht dan de conspiracies rond 9/11 en JFK, but we love it!

I did not have a sexual relationship with that woman!

Vergeet de dubieuze claim in het Amerikaanse equivalent van de Story, enkele maanden terug, dat John Edwards een affaire had. Dat was peanuts. John McCain, daarentegen, lijkt nu toch serieus een probleem te hebben. John McCain zou namelijk in 2000, tijdens zijn campagne voor de presidentiële nominatie destijds, een affaire hebben gehad met een lobbyiste genaamd Vicki Iseman (hier op de foto met Sjors DubbelJoe Boesj). Probleem voor McCain is dat de bron nu niet een rancuneus roddelblaadje is, maar de gezaghebbende New York Times. Wij bij SYWBANP zijn natuurlijk allang blij dat we nu eindelijk de affaire van deze verkiezingscampagne te pakken hebben, maar wat is het verhaal nu precies? Uit de NYT:

"A female lobbyist had been turning up with him at fund-raisers, visiting his offices and accompanying him on a client’s corporate jet. Convinced the relationship had become romantic, some of his top advisers intervened to protect the candidate from himself — instructing staff members to block the woman’s access, privately warning her away and repeatedly confronting him, several people involved in the campaign said on the condition of anonymity. In interviews, two former associates said they joined in a series of confrontations with Mr. McCain, warning him that he was risking his campaign and career. Both said Mr. McCain acknowledged behaving inappropriately and pledged to keep his distance from Ms. Iseman. The two associates, who said they had become disillusioned with the senator, spoke independently of each other and provided details that were corroborated by others."

McCain ontkent in alle toonaarden en roept dat de Times zich schuldig maakt aan een "smear campaign". Bij het lobbyistenbureau waar Iseman werkzaam is zijn de gedeeltes van de website waar het team wordt voorgesteld en de klantenlijst wordt gepubliceerd al dichtgegooid. Rechtse blogs roepen ondertussen dat de New York Times nu moord en brand schreeuwt, terwijl ze zich in de tijd van Billary en Monica gedeisd hielden. Wordt vervolgd, en blijf vooral terugkomen op SYWBANP as we report this story live to you.

John, opletten!

Dat John McCain nooit zo heel goed heeft opgelet in de economieles maakt natuurlijk helemaal niet uit. Er zijn genoeg voorbeelden van leiders die hun eigen zwaktes kennen, en zodoende een goede econoom hebben aangesteld om de regie over het huishoudboekje te voeren. Arnold Schwarzenegger is er een goed voorbeeld van, net als onze eigen Wim Kok. Dat John McCain zijn eigen zwaktes kent is overduidelijk, en dat zou een voordeel kunnen zijn. Een kleine bloemlezing:

"I didn’t pay nearly the attention to economic issues in the past. I was probably a ’supply-sider’ based on the fact that I really didn’t jump into the issue."

"I’m going to be honest: I know a lot less about economics than I do about military and foreign policy issues. I still need to be educated."

"The issue of economics is not something I’ve understood as well as I should. But I’ve got Alan Greenspan’s book."

Nu zou dit niet zo'n groot probleem zijn als McCain ook nog iets met die zelfkennis zou doen. Bijvoorbeeld: je mond houden als je wat gevraagd wordt over de economie, en zorgen dat je een paar uitstekende adviseurs met kennis van zaken aanstelt. Not John McCain. Mr. Potatohead maakt liever claims die op zijn minst discutabel zijn, en op zijn slechtst je reinste onzin. Voorbeelden? Welnu, zoals wij allemaal weten zijn lage belastingen het paradepaardje van de Republikeinen. McCain kan dus geen verhoging van belastingen verdedigen, zoals Obama en Clinton wel doen. En dus beweerde McCain enkele weken terug dat het verhogen van belastingen altijd leidt tot terugloop van overheidsinkomsten. Detail: de statistieken tonen aan dat precies het omgekeerde het geval is.

En wat betreft de huidige crisis in de Amerikaanse economie zei McCain onlangs: "I don’t believe we’re headed into a recession. I believe the fundamentals of this economy are strong and I believe they will remain strong." Pardon? Horen wij daar George W. McBush in een echo? Dat werkelijk alle alarmbellen op rood staan als het gaat om de Amerikaanse economie, is voor McCain schijnbaar niet van belang. Je mag, na zeven jaar wanbeleid onder Bush en het om zeep helpen van een riant begrotingsoverschot door Dubya, toch hopen dat we met McCain als president niet nog eens vier jaar hetzelfde krijgen.

Run with me

Is de beslissing in de Democratische race, na de Republikeinen, nu ook bijna nabij? Dat is de vraag na de uitslagen van afgelopen nacht, waarbij Obama wederom drie primaries wist te winnen. Of u nu voorstander bent van Hillary of van Obama, het is wel duidelijk dat het momentum op dit moment absoluut bij de laatstgenoemde ligt. Sinds Super Tuesday heeft Obama alle Democratische voorverkiezingen gewonnen. Vertaald naar het Hillary-kamp leest dat als volgt: Hillary heeft zeven voorverkiezingen op rij verloren. Nadat eergisteren haar campagnemanager werd vervangen, is nu de nummer twee van het campagneteam aan de beurt. Die volgens de eerste berichten zelf zijn ontslag indiende. Het Hillary-kamp houdt vol dat de race pas beslist wordt op 4 maart, als er gestemd wordt in Ohio en Texas. Dat is zonder meer waar, maar de vraag is in hoeverre Hillary aan beide staten vast weet te houden nu de Obama-trein onverminderd voortdendert over glory lane.

Ondertussen zijn wij ons bij SYWBANP al aan het oriënteren wat betreft de running mates. We zijn er maar meteen heel eerlijk over: voor John McCain weten we het ECHT niet. De Republikeinse partij is intern immers zo allemachtig verdeeld, dat er op iedere kandidaat voor het vice-presidentschap wel iets aan te merken valt. Huckabee? Te rechts. Thompson? Idem. Romney? Die wil graag in 2012 nog een poging wagen, dus die kijkt wel uit. Lieberman? Mogelijk, maar onacceptabel voor de Republikeinse partij. Of misschien toch nog een Bush, nu Dubya's broertje Jeb (foto) zijn steun voor McCain heeft uitgesproken? We weten het echt niet. Roept u vooral in de comments als u een idee heeft; wij hebben geen idee. Het zal hoe dan ook interessant worden, en wij zijn ontzettend benieuwd wie McCain uiteindelijk uit de hoge hoed tovert. Overigens, voor uw informatie: ook Ron Paul heeft officieus de handdoek in de ring gegooid.

Maar terug naar de running mates. Bij de Democraten is het allemaal een stuk overzichtelijker, aangezien de partij een duidelijk doel heeft waar iedereen achter staat: het presidentschap terugwinnen. Uitgaande van een nominatie voor Obama, ligt misschien een team-up met John Edwards voor de hand. Edwards wil graag, dat liet hij in 2004 al zien, en inhoudelijk passen beide mannen goed bij elkaar. Echter, de vraag is of Obama-Edwards niet te progressief is voor de VS als geheel. Wij bij SYWBANP zouden het niet eens zo gek vinden als Obama het vice-presidentschap aanbiedt aan Joe Biden. Biden is een gerespecteerd senator, die bovendien verregaande ervaring en geloofwardigheid heeft op het gebied van defensie en buitenlands beleid. Voor Obama de perfecte sidekick als hem weer eens wordt verweten dat hij te onervaren is. Mocht Hillary de nominatie alsnog winnen, dan ligt er ook een aantal kandidaten voor de hand. Veel genoemd is al Bill Richardson, die nog minister was onder Bill Clinton en het goed doet onder latino's. En nu de naam toch gevallen is: waarom niet Bill Clinton zelf als running mate? Volgens de wet is het niet verboden, en de facto krijgen we met Hillary toch een derde Clinton administration.

Smakeloos?

Politieke humor is er in alle soorten en maten. De KFC Hillary Special is wel geestig (en is ook in stickervorm verkrijgbaar), terwijl de "No We Can't" anti-McCain button ook niet onaardig is. Maar bovenstaande Lewinsky-button is wat SYWBANP betreft de absolute winnaar. Hulde.

The train keeps a' rolling

Een lang weekend van opmerkelijke nieuwtjes in verkiezingsland, zo kunnen we wel stellen. Om maar eens te beginnen met de aftermath van Super Tuesday: zit Hillary in de geldproblemen? Waar Obama rustig de miljoenen blijft binnenhengelen, heeft Hillary, ondanks het binnenhalen van 10 miljoen, haar campagne 5 miljoen dollar uit eigen zak geleend. Natuurlijk, Romney deed niet anders, maar toch. De algemene opvatting is dat Hillary er stiekem vanuit ging dat de zaak na Super Tuesday wel beklonken zou zijn, en dat de verlenging van de race ietwat onvoorzien was. Een andere aanwijzing dat het in kamp-Hillary niet helemaal lekker zit, is het feit dat ze dit weekend haar campagnemanager (foto boven) heeft vervangen. Deze mevrouw blijft volgens officiële verklaringen aan als 'senior advisor'. U weet net zo goed als wij dat zoiets een mooie benaming is voor wegpromoveren c.q. wegbonjouren. Tot overmaat van ramp heeft Hillary afgelopen weekend alle vier de Democratische voorverkiezingen verloren. De staten Nebraska, Washington en Louisiana kozen op zaterdag voor Obama, Maine caucuste op zondag voor de senator uit Illinois. Al sprokkelend loopt Obama dus zijn kleine achterstand in, met als resultaat dat de primaries in Virginia, Ohio, Pennsylvania en Texas interessanter dan ooit gaan worden. Stay tuned dus.


Aan Republikeinse zijde is het niet minder interessant, al is de race voor de nominatie wel zo goed als gelopen, met McCain als riante koploper. Toch moet gezegd worden dat Mike Huckabee zich doet gelden als one tough motherfucker. Kansloos voor de nominatie of niet, Huckabee won doodleuk de primaries in Louisiana en Kansas op zaterdag. McCain had de staten misschien niet heel hard nodig, maar een teken dat conservatief Amerika helemaal niet zit te wachten op Mr Potatohead is het wel. Dus, zo vraagt men zich nu af, wordt The Huck de running mate van McCain? Het zou een aardige zet zijn van McCain om conservatief Amerika achter zich te krijgen, en de senator uit Arizona is niet vies van een beetje opportunisme. Aan de andere kant wordt ook Joe Lieberman nog steeds genoemd als mogelijke kandidaat voor het vice-presidentschap, een mogelijkheid die wij bij SYWBANP al eerder bespraken. Vooralsnog lijkt het erop dat McCain eerst eens op eigen kracht gaat proberen om de bible belt en de belastingontduikers te overtuigen. De steun van George Bush heeft hij in ieder geval al: de afzwaaiend president noemde McCain dit weekend "a true conservative". Echter, gezien Bush's populariteitscijfers is het de vraag of de steun van Bush nu een zegen of een vloek is voor McCain.

Update: CNN meldt dat John Edwards de komende dagen in gesprek gaat met Obama en Hillary over een eventuele endorsement. Of het veel zoden aan de dijk zet is de vraag, maar de verwachting is dus dat Edwards zich binnenkort voor een van de Democratische koplopes gaat uitspreken. Voor uw verdere informatie nog even het spoorboekje voor de komende week wat betreft primaries (P) en caucussen (C) bij de Dems (D) en Reps (R):

12 februari: Maryland, Virginia, District of Columbia (allen P, D & R)
19 februari: Hawaii (P, D), Wisconsin (P, D & R)

Tornado Tuesday

Well, de beruchte en lang verwachte Super Tuesday is voorbij, en eigenlijk zijn we nog niks wijzer. Dat is de conclusie die we na een nacht van stemmen en CNN kijken wel kunnen trekken. Boeiend is het echter wel.

Laten we eerst maar eens bij de Republikeinen gaan neuzen. Hier werd voorspeld dat John McCain met een beetje geluk de definitieve tik op de neus aan Mitt Romney zou uitdelen. Echter, niets is minder waar. Sterker nog, Romney deed het redelijk tot aardig. McCain heeft wel een flinke voorsprong genomen, maar Romney is nog niet knock-out geslagen. Overigens is DE verrassing bij de Republikeinen niemand minder dan Mike Huckabee, die met een fractie van de campagnemogelijkheden van McCain en Romney toch vijf staten wist te winnen. Vooral zuidelijke, conservatieve staten, maar toch. Het vermoeden is dan ook dat de toch al gruwelijke hekel die men binnen het kamp-Romney aan Huckabee had, alleen nog maar groter geworden is. The Huck is feitelijk kansloos voor de nominatie, maar weet door toch door te gaan wel de nodige conservatieve stemmen bij Romney weg te kapen.

Aan Democratische zijde is het niet minder interessant. Op het eerste gezicht heeft Obama het beste gepresteerd. Hij wint in dertien staten, terwijl Clinton er 'slechts' acht weet te winnen. Kat in het bakkie zou je denken. Well, niet helemaal. Clinton heeft in haar dubbele kwartet namelijk Californië, New York, New Jersey en Massachussetts zitten, staten die zeer veel delegates voor de winnaar klaar hebben staan. Dan schiet je met Idaho en Alaska weinig op. Maar ook Obama heeft een aantal klappers binnen, waarbij met name Georgia, Illionois en Missouri genoemd mogen worden. En nu we dat weten, weten we eigenlijk nog niks, aangezien de winstpercentages ook weer van belang zijn bij de Democraten voor het aantal delegates dat de kandidaten krijgen. CNN heeft alvast een voorspelling gemaakt voor beide partijen, die uitwijst dat Clinton een kleine voorsprong heeft op Obama, terwijl McCain hard wegloopt bij Romney en Huckabee en eigenlijk al halverwege is.

Dus wat leren we van dit hele spektakel? Dat u de voorverkiezingen rustig moet blijven volgens, aangezien de race zowel aan Republikeinse als Democratische kant nog verre van gelopen is. Overigens, vreest u niet: een update over de scoringspercentages van Mike Gravel volgt uiteraard zo snel mogelijk. Mocht u geïnteresseerd zijn in wat de heren en dame zelf te melden hebben: hieronder vindt u video's van de speeches na afloop van de verkiezingen. Met name de speech van Obama is een aanrader. Trouwens, vindt u de slogan Tsunami Tuesday in het licht van dit nieuws ook zo heerlijk ironisch?

Clinton

Obama

McCain

Huckabee

Romney

Kennedy vs Kennedy

Het is een omvangrijke familie, de Kennedy's. En die zijn het dus lang niet altijd met elkaar eens. Kijk maar naar de endorsements die verschillende familieleden hebben gegeven met het oog op de verkiezingen. De Republikeinen vallen uiteraard meteen af, want we hebben het hier wel over de familie die de erfenis van JFK en RFK heeft hoog te houden. Maar wordt het dan Clinton of Obama? Senator Edward Kennedy, misschien wel de meest gerespecteerde politicus in de VS, schaart zich achter Obama. Caroline Kennedy, zijn dochter, is ook fan van Barack. Maar Kathleen Kennedy, een voormalig gouverneur van Maryland, en haar broer Bobby Kennedy scharen zich weer achter Clinton. De laatste binnen de familie die zich heeft uitgesproken is Maria Shriver, een nichtje van Edward (hoe dat precies zit met die stamboom zijn wij hier bij SYWBANP allang kwijt, maar hier kunt u meer vinden). Maria Shriver is beter bekend als de echtgenote van Arnold Schwarzenegger, en gaf gisteren aan dat haar stem morgen tijdens de primary in Californie naar Obama gaat. De enige die wel een Republikein steunt is Schwarzenegger zelf: die heeft zich geschaard achter John McCain. Maar goed, Schwarzenegger is dan ook een aangetrouwde Kennedy.

Het wonder Giuliani

We hebben hier by SYWBANP al veel kritische noten laten horen over Rudy Giuliani, maar misschien is het ook wel eens terecht om toch in ieder geval zijn campagneteam een forse veer in de reet te steken. Misschien denkt u nu: hoe dat zo? Welnu, kijkt u even met ons mee. Rudy Giuliani was ongeveer een jaar geleden de gedoodverfde presidentskandidaat voor de Republikeinen. Niet te conservatief, niet te progressief en dankzij 9/11 gerespecteerd waar het gaat om nationale veiligheid. De peilingen wezen eenzelfde voorkeur uit: landelijk stond Giuliani een straatlengte voor op de rest. Hetzelfde gold in de staten waar de eerste primaries gehouden werden: in alle staten deed Giuliani mee om de koppositie.

Inmiddels zijn we drie primaries verder, en is de realiteit toch even iets anders. Even recapituleren: in Iowa behaalde Giuliani een 6e plaats met 3,5 procent van de stemmen, in New Hampshire werd Rudy 4e met 8,5 procent van de stemmen, en in Michigan wederom zesde met een lousy 2,8 procent. Financieel gezien schiet het ook niet op: vorige week dook het bericht op dat Rudy, net als Thompson, moet bezuinigen op de salarissen van zijn campagnestaf. Kort en bondig: Rudy's fucking up big time. Echter, dat vind hij zelf niet. Welnee, Rudy houdt bij hoog en laag vol dat dit allemaal gepland is en dat het voor hem pas echt begint op 29 januari, in Florida. En kort daarna tijdens Super Tuesday, op 5 feburari. Daar gaat Rudy de nominatie pakken. Zegt-ie.

En nu komt het: de media en politieke analisten gaan massaal mee in die belachelijke redenering. Iedere andere kandidaat zou al lang en breed afgeschreven zijn, maar Rudy krijgt grenzeloos krediet van de Amerikaanse media. Met als toppunt deze headline van CNN naar aanleiding van de primary in Michigan: Romney Win May Give Boost To Giuliani's White House Bid. De redenering daarachter is dat het gunstig is voor Giuliani dat de eerste drie voorverkiezingen door drie verschillende kanidaten zijn gewonnen. Verdeel en heers, dat idee. Volgens politieke analisten is Romney te glibberig (Giuliani niet?), McCain te controversieel (Giuliani niet?) en heeft Huckabee te weinig geld (Giuliani niet?).

Wij weten niet wie er bij Giuliani de marketing en perscontacten doen, maar godallemachtig, wat doen die mensen goed hun werk.

Campagne strategie nr.3157: gezien worden met een baby

We zijn weer terug! Na een kleine afwezigheid door een ski-tripje van alle redactieleden van het SYWBANP Election Center, zijn we weer helemaal up and running. We beginnen met een schattig plaatje van een aantal kandidaten die een baby vasthouden:

Let wel, het is allemaal een en dezelfde baby. De New Hampshire-vader van dit kindje dacht dat het leuk was om een plaatje te schieten met de toekomstige president. Maar ja, wie kies je dan? Allemaal dus. Valt het u ook op dat alleen bij McCain en Giuliani het kind ligt te krijsen? Ons ook!

Nieuws update 10-01-08:

*** Bill Richardson trekt zich terug uit de race
*** Dennis Kucinich peinst daar niet over
*** Analysis: McCain and Huckabee now rivals
*** Mitt Romney trekt advertenties terug uit S. Carolina en Florida
*** Clinton nipt favoriet bij Nederlanders
*** Bom scare bij een Giuliani event

Are you sure about that?

Dat niet alle kiezers even slim zijn, dat wisten we wel. Hier in Nederland is het niet anders. Maar deze fan van John McCain slaat werkelijk alles (al schreeuwt alles hier hoax c.q. parodie).

I thought this sign above was a joke when I first saw it. As I congratulated the man on his wit, he informed me that he was actually serious. I nearly fell over from shock at this but rallied and nervously asked him why he would encourage such a thing. The following exchange ensued:

"Because they attacked us, man."

"When?"

"On 9-11, man."

"What are you talking about? Arabs attacked us."

"Are you sure about that?"

New Hampshire: so yesterday

New Hampshire is yesterday's news, de volgende stop voor de kandidaten is Michigan. Toch? Nou, niet helemaal. Hoewel er in Michigan op 15 januari in theorie meer delegates als in Iowa en New Hampshire samen op het spel staan, is er geen kandidaat die hier campagne gaat voeren. Dat schijnt iets te maken te hebben met het feit dat Michigan zichzelf naar voren heeft geplaatst op het primary schema. Nu is het primary schema in de VS min of meer heilig, dus als je daar rotzooi mee gaat schoppen, dan kun je het shaken. Sterker nog, Michigan heeft zelfs straf gekregen. De Democratische kiescommissie heeft de staat gestript van alle delegates voor de Democratische race, en de Republikeinse winnaar krijgt van de Republikeinse commissie slechts de helft van het normale aantal delegates. Voor de goede orde: Hillary staat in Michigan een straatlengte voor op Obama, terwijl het bij de Republikeinen een tie is dus McCain en Romney.

Wij leven met u mee: aan ons simpele Europese zielen is die gedachtegang niet uit te leggen, maar het zij zo. En wat wel te begrijpen valt, is dat er door bovenstaande maatregelen voor onze presidential hopefuls niks te halen valt in de achtste staat van de VS qua bevolkingsaantal. Uiteraard zullen wij hier op de burelen van SYWBANP de stemming in Michigan wel voor u in de gaten houden, maar als er niks te beleven valt, is er voor ons (en voor u) ook geen klap aan. Kortom, voor nu verleggen wij onze aandacht naar Nevada, waar op 19 januari de primaries plaatsvinden. Eén kandidaat die we daar in ieder geval niet zullen zien is Fred Thompson (foto). Cowboy Fred, die weet dat hij in de westelijke woestijnstaat toch weinig in de melk te brokkelen heeft, richt zich op de primary van South Carolina, die voor de Republikeinen ook op 19 januari plaatsvindt. De eerste tekenen dat Freds campagne stervende is zijn er echter al: hij heeft de salarissen van zijn medewerkers gekortwiekt om de campagne te kunnen financieren.

Don't cry for me New Hampshire

Zoals we al zeiden na het verlies in Iowa: Hillary is nog lang niet afgeschreven. Iets wat ze afgelopen nacht eens te meer bewees, door tegen alle pollverwachtingen in Obama te verslaan in New Hampshire. Het verschil is met twee procentpunten misschien klein, maar een overwinning blijft het. En Edwards is voorlopig nergens. Bij de Republikeinen ging Romney voor de tweede keer de boot in, maar nu tegen McCain. The Huck werd verrassend derde, terwijl Giuliani ternauwernood Ron Paul achter zich wist te houden. Fred Thompson behaalde een schamele 1 procent van de stemmen, en begint langzaam aan de beademing te raken.

Maar Mike Gravel is er toch wel het treurigst aan toe. Door ziekte miste hij de laatste dagen van de campagne in New Hampshire, en hij kreeg vannacht zelfs minder stemmen dan Joe Biden. Die, voor de goede orde, al uit de race is gestapt. Bill Clinton had verder nog een aardige aanvaring met een aantal fans van Ron Paul. Toen een van de Paulites riep dat 9/11 een inside job was, kon Clinton zich niet meer inhouden. Volgens de overlevering zei de oud-president het volgende: "You wanna know what I think? You guys who think 9/11 was an inside job are crazy as hell. You're nuts."

Listen up kids

Een rustig weekend hier op SYWBANP is weer achter de rug, maar dat betekent niet dat de heren en dame kandidaten stil hebben gezeten. Met slechts enkele dagen tussen de caucus in Iowa en de primary in New Hampshire, die morgen plaatsvindt, zijn alle kandidaten volop in campagnemodus. ABC News organiseerde zaterdagavond een dubbeldebat (foto): eerst kruisden de Republikeinen anderhalf uur de degens, daarna waren de Democraten aan de beurt. Beide debatten waren vrij vermakelijk, en wie wat tijd overheeft kan hier de Reps en hier de Dems bekijken. Bij de Democraten viel op dat Hillary ongebruikelijk harde kritiek leverde op Obama, in een poging de nederlaag in Iowa te keren. Vooralsnog met weinig succes: de laatste poll van CNN zet Obama ook in New Hampshire op een straatlengte voorsprong. Bij de Republikeinen ging de strijd vooral tussen McCain en Romney, waarbij Mitt als een klein kind probeerde de grappen van McCain zo serieus mogelijk te weerleggen. Ook hier vertellen de polls eenzelfde verhaal: McCain is nog altijd koploper in New Hampshire, terwijl Romney geen steek dichterbij komt.

Tot slot in de categorie Miscellaneous: lees dit hilarische verhaal op The Caucus, over de aanvaring tussen gediplomeerde Fox nutjob Bill O'Reilly en een campagnemedewerker van Obama.

Amazing Iowa

Update In navolging op onderstaande zaken, toch nog even wat andere opvallende feitjes:

- Huckabee heeft Iowa gewonnen, maar volgens Mitt Romney is er niks aan de hand. Bush en Reagan verloren ook in Iowa.

- Tom Tancredo gaf drie weken geleden al aan dat hij zich terugtrok uit de race. Vijf mensen in Iowa hebben dat schijnbaar niet meegekregen, zo blijkt uit deze uitslagenlijst van The New York Times.

- Hillary zet na de teleurstellende uitslag in Iowa zwaar geschut in voor de primary in New Hampshire. Bill Clinton zou eerst niet naar New Hampshire gaan om campagne te voeren. Nu wel.

De spreekwoordelijke teerling is geworpen, de eerste caucus ligt achter ons. De conclusies na een nachtje heen en weer wandelen in Iowa's gymzalen:

- Obama wint overduidelijk bij de Democraten, Huckabee doet hetzelfde bij de Republikeinen. Opvallend: vrijwel iedereen is onder de indruk van Obama's speech na afloop. Ook opvallend: dental healthcare is geen prioriteit bij de supporters van Huckabee (foto).

- Niet Hillary, maar Edwards wordt de Democratische runner-up. Daar hadden ze in kamp Clinton vast niet op gerekend. Aan de andere kant is het wat prematuur om te stellen, zoals Edwards vanochtend bij CNN's Larry King deed (video), dat het nu alleen nog maar tussen Obama en Edwards gaat. Hillary has lost a battle, but is not even close to losing the war.

- Opvallend bij de Republikeinen: de vrijwel gedeelde derde plaats van Fred Thompson en John McCain. Thompson wint net, en wie weet dat het hem doet besluiten nog wat langer door te gaan. Ook opvallend: de 10 procent die internetheld Ron Paul binnenhaalt. Paul als een dark horse? Wie weet.

- De grote verliezers: Rudy Giuliani, die slechts vier procent van de stemmen haalt aan Republikeinse zijde. En natuurlijk Chris Dodd en Joe Biden, die het met respectievelijk 0 en 1 procent een stuk minder doen dan in de peilingen. Dodd en Biden zijn dan ook allebei Out Of Race, om maar in NASCAR-termen te blijven. Volgens onbevestigde doet Mike "Wie?!?" Gravel nog steeds mee, al heeft hij geen stem gekregen. Hetzelfde geldt voor Dennis "Die met die moeilijke achternaam" Kucinich.

- En toch een eervolle vermelding voor Duncan Hunter, die zowaar 1 procent van de Republikeinse kiezers aan zijn zijde weet. Het zal hem geen reet helpen, maar toch.

Ook zo uw gedachten over de Nacht van Iowa? Gooi het in de comments.

McLieberman: a winning ticket?

In Iowa komt hij in het hele stuk niet voor, maar dat betekent geenszins dat John McCain nu al kansloos is voor de Republikeinse nominatie. Sterker nog, McCain mag als een dark horse van formaat worden gezien. De laatste weken laten zien dat McCain het vooral in New Hampshire, waar de stemlokalen op 8 januari opengaan, het ontzettend goed doet. Logisch ook, aangezien McCain als enige vrijwel fulltime campagne voert in de noordoostelijke staat en Iowa vrijwel links laat liggen. Reden daarvoor is dat McCain weet dat hij toch geen kans maakt in Iowa, omdat ze daar meer van rednecks als Romney, Huckabee en Thompson houden. Zoals dit grafiekje laat zien legt die strategie McCain geen windeieren: de voormalig gouverneur van Arizona is nu zelfs koploper in New Hampshire, terwijl een maand geleden Romney nog een straatlengte voor stond op de rest.

McCain doet het vooral goed sinds hij de endorsement van Joe Lieberman kreeg. Lieberman, de kandidaat van Al Gore voor het vice-presidentschap in 2000, is een senator die net iets te conservatief is voor de meeste Democraten, maar net iets te liberaal voor de meeste Republikeinen. Toen Lieberman het vervolgens ook nog eens waagde om het als Independent tegen de Democratische kandidaat op te nemen in de 2006 Senaatsrace in Connecticut (en won), was Lieberman's status binnen de Democratische partij over. De crux is echter: als Independent doet hij het zeer goed, en zijn staat van dienst binnen de Amerikaanse Senaat en op het gebied van buitenlands beleid is uitstekend. Bovendien is Lieberman geen polariserende figuur als Romney en Huckabee, die zich bedient van populistische oneliners om maar zo veel mogelijk conservatieven aan zijn kant te krijgen.

McCain zelf heeft daar ook de nodige sterke punten: zo is hij een Vietnam-veteraan die jarenlang als krijgsgevangene vastzat, en heeft hij een uitstekende staat van dienst waar het gaat om de balans tussen burgerrechten en nationale veiligheid. Tegelijkertijd is McCain ethisch gezien redelijk liberaal en is hij wars van populistisch gebral over illegalen. In het Zuiden win je daar geen stemmen mee, landelijk wel. Nog zorgelijker voor het Democratische kamp: McCain is in staat om Clinton te verslaan en om Obama te verslaan. En de grootste winnaar zou nog wel Lieberman kunnen zijn. Aan de zijde van Gore liep hij het vice-presidentsschap mis, maar zijn wraak zou o zo zoet zijn als het hem wel lukt als sidekick van McCain. Maar de grootste repercussies van dit hele verhaal zijn echter voor Rudy Giuliani, wiens populariteitscijfers langzamerhand treurige vormen beginnen aan te nemen.